Znajdziesz tu materiały dotyczące naszej wspólnoty, które nie są ulotkami lub oficjalnymi tekstami. Jednak są na tyle istotne, że uznaliśmy, że warto się nimi podzielić.
Będziemy je na bieżąco umieszczać w tym miejscu.
Pogody ducha 🙂
Archiwum autora: admindda
Teksty podstawowe
Tutaj udostępniamy tłumaczenie Dwunastu Koncepcji oraz korekty tekstów podstawowych naszej Wspólnoty: Lista cech, Problem, Rozwiązanie, Kroki, Tradycje, Obietnice.
Teksty te zawarte są w każdej z tłumaczonych przez Komisję Tłumaczeń książek, stanowiących oficjalną literaturę DDA, zatwierdzoną przez Organizację Służb Światowych DDA [ACA WSO].
Dlatego też, przygotowując przetłumaczone już materiały do publikacji, teksty te Komisja Tłumaczeń poddała weryfikacji i korekcie. Powody tej korekty to m. in. przestarzałe słownictwo oraz niedokładność i/lub niezgodność z oryginałem, wynikająca czasem z kopiowania tłumaczeń dokonanych przez inne wspólnoty dwunastokrokowe.
Naszym priorytetem jest to, aby przekaz zawarty w tekstach tłumaczonych na język polski był jasny, spójny i by jak najdokładniej oddawał treść tekstów oryginalnych. Do Mandatariuszy grup kierujemy prośbę o to, by na mityngach udostępniali grupom poniższe teksty.
Prosimy, by uczestnicy mityngów korzystali z nich podczas czytań i dyskutowali o zmianach. Prosimy o przesyłanie opinii, uwag i sugestii na e-mail Komisji Tłumaczeń (komisjatlumaczen@dda.org.pl) we wrześniu i październiku 2020 r. Chcielibyśmy, aby na telekonferencji w listopadzie Wspólnota podjęła decyzję co do zatwierdzenia tych tekstów.
Ulotki
Tutaj udostępniamy tłumaczenia dziesięciu ulotek i jednej broszury, opracowanych przez Organizację Służb Światowych DDA [ACA WSO]. Publikacje te opatrzone są znakiem wodnym „Niezatwierdzony projekt. Materiały te nie zostały jeszcze zweryfikowane przez lokalną wspólnotę”. Zgodnie z procedurą sugerowaną przez Organizację Służb Światowych udostępniamy te materiały na stronie na trzy miesiące do weryfikacji przez członków naszej Wspólnoty.
Choć my – służebni z Komisji Tłumaczeń – staramy się jak najlepiej pełnić naszą służbę związaną z tłumaczeniami i przygotowaniem materiałów do publikacji, nie jesteśmy doskonali. Prosimy – jeśli znajdziecie coś, co Waszym zdaniem wymaga zmiany lub korekty – dajcie nam znać (komisjatlumaczen@dda.org.pl).
Chcielibyśmy, aby na telekonferencji w grudniu lub styczniu Wspólnota podjęła decyzję co do zatwierdzenia tych materiałów.
Podstawowe teksty
Zachęcamy do zapoznania się z tekstami oraz podzielenia się swoimi odczuciami.
Kliknij w link w kolumnie o nazwie „Najnowsza wersja tłumaczenia” by móc dodać komentarz.
Do weryfikacji
W tym dziale zamieszczamy teksty do ostatecznej weryfikacji przez członków wspólnoty. Prosimy Was o zapoznanie się z nimi celem sprawdzenia, czy teksty są zrozumiałe, jasne w odbiorze; być może też wyłapiecie jakieś przeoczone przez nas literówki lub błędy. Będziemy wdzięczni za wszelkie komentarze.
Poprawione teksty znajdziecie w zakładce Teksty podstawowe.
Statut fundacji
Statut fundacji do przejrzenia.
Prawa DDA
- Mam prawo do wszystkich dobrych chwil, za którymi tęskniłem przez te wszystkie lata, a których nigdy nie dostałem.
- Mam prawo do radości w tym życiu – tu i teraz; nie tylko do chwilowego, euforycznego uniesienia, ale do czegoś bardziej trwałego.
- Mam prawo odprężać się i bawić – nie używając alkoholu, narkotyków i innych ‚stymulatorów’.
- Mam prawo aktywnie dążyć do ludzi, miejsc i sytuacji, które pomagają mi osiągnąć dobre życie.
- Mam prawo powiedzieć o tym, gdy czuję, że coś nie jest dla mnie bezpieczne lub gdy nie jestem na coś gotowy.
- Mam prawo nie brać udziału ani w aktywnym, ani w biernym zachowaniu rodziców,
rodzeństwa czy innych osób, robiących ze mnie ‚wariata’. - Mam prawo do podejmowania ryzyka w granicach rozsądku i do eksperymentowania z nowymi sposobami zachowań.
- Mam prawo zmieniać moje nastawienie, moją strategię i mój sposób myślenia.
- Mam prawo do popełniania pomyłek i do niespełniania własnych oczekiwań.
- Mam prawo opuścić towarzystwo osób, które świadomie lub przez nieuwagę tłamszą mnie, wpędzają w poczucie winy czy upokarzają. Dotyczy to również mojego rodzica alkoholika, rodzica niealkoholika i każdego członka rodziny.
- Mam prawo położyć kres obcowaniu z ludźmi, którzy powodują, że czuję się poniżany lub upokarzany.
- Mam prawo czuć to, co czuję.
- Mam prawo ufać swoim uczuciom, sądom, wrażeniom i intuicji.
- Mam prawo, jako integralna osoba, rozwijać się duchowo, umysłowo, mentalnie i
emocjonalnie. - Mam prawo wyrażać wszystkie swoje uczucia w sposób niedestrukcyjny, w bezpiecznym miejscu i czasie.
- Mam prawo do takiego czasu, jaki jest mi potrzebny, abym, dzięki eksperymentom z tymi nowymi ideami, mógł wprowadzić zmiany w swoim życiu.
- Mam prawo do selekcjonowania tego, co otrzymałem od rodziców – do przyjęcia tych rzeczy, które dają się zaakceptować i do odrzucenia wszystkiego, co dla mnie jest nie do zaakceptowania.
- Mam prawo do życia zdrowego pod względem psychicznym i duchowym, nawet jeśli będzie ono częściowo lub w całości odbiegać od filozofii przekazanej mi przez rodziców.
- Mam prawo do znalezienia mojego miejsca w świecie.
- Mam prawo korzystać z powyższych praw – żyć w taki sposób, w jaki ja sam chcę i nie czekać aż mój rodzic wydobrzeje, będzie szczęśliwy, zwróci się o pomoc lub przyzna, że sam ma problem.
Obietnice DDA
- Odkryjemy naszą prawdziwą tożsamość, kochając i akceptując siebie.
- Nasze poczucie własnej wartości wzrośnie, poprzez codzienną akceptację
siebie. - Pozbędziemy się obawy przed autorytetami oraz potrzeby zadowalania
innych. - Rozwinie się w nas zdolność do dzielenia intymności.
- Mierząc się z problemami wynikającymi z porzucenia nas w dzieciństwie,
będziemy przyciągać to, co nas wzmacnia i staniemy się bardziej tolerancyjni
wobec słabości. - Będziemy się cieszyć poczuciem stabilizacji, spokoju i bezpieczeństwa
finansowego. - Nauczymy się bawić i czerpać radość z życia.
- Będziemy kochać tych ludzi, którzy potrafią kochać i być odpowiedzialnymi za
siebie. - Będzie nam łatwiej ustanawiać zdrowe granice.
- Pozbędziemy się obawy przed porażką czy sukcesem, intuicyjnie dokonując
zdrowszych wyborów. - Z pomocą naszej grupy wsparcia DDA, stopniowo uwolnimy się od naszych
dysfunkcyjnych zachowań. - Stopniowo, z pomocą naszej Siły Wyższej nauczymy się oczekiwać i
dostawać to, co najlepsze.
Lustrzana lista przeciwieństw/„Inna” lista cech DDA
Lista Reakcji Upozorowanych (mechanizm obronny); „To mi się nigdy nie przydarzy”
- Aby przykryć nasz lęk wobec ludzi, a także strach przed izolacją, sami niestety staliśmy się silnymi autorytetami, osobami, które odstraszają innych i doprowadzają ich do wycofywania się.
- Aby uniknąć zaplątania i uwikłania się w relacjach z innymi ludźmi oraz utracenia własnej tożsamości w tym procesie, staliśmy się bezwzględnie samowystarczalni. Gardzimy aprobatą innych.
- Naszą złością i groźbą poniżającej krytyki odstraszamy inne osoby.
- Dominujemy nad innymi i porzucamy ich, zanim oni porzucą nas lub całkowicie unikamy wszelkich relacji z osobami o osobowości zależnej. Aby uniknąć zranienia, izolujemy się i odcinamy od innych, tym samym porzucając samych siebie.
- Przeżywamy swoje życie z pozycji prześladowcy. W ważnych dla nas relacjach przyciągamy osoby, które możemy manipulować i kontrolować.
- Jesteśmy nieodpowiedzialni i egocentryczni. Nasze nadmuchane poczucie własnej wartości i ważności uniemożliwia nam zobaczenie naszych braków i niedoskonałości.
- Gdy inni próbują bronić swoich praw powodujemy, że czują się winni.
- Hamujemy własny strach poprzez tłumienie uczuć i pozostawanie w emocjonalnym
„odrętwieniu”. - Nienawidzimy osób, które „grają” ofiary i błagają o ratunek.
- Zaprzeczamy temu, że zostaliśmy zranieni i tłumimy nasze emocje poprzez dramatyczne wyrażanie naszych „pseudo” (udawanych) uczuć.
- Aby chronić siebie przed samokaraniem się za niepowodzenie w „uratowaniu” własnej rodziny, projektujemy nienawiść do samych siebie na innych, karając ich zamiast siebie.
- Aby poradzić sobie z ogromnym ciężarem uczucia straty, którego źródłem jest rodzinne porzucenie szybko wycofujemy się z relacji, które zagrażają naszej „niezależności” (nie za blisko).
- Zaprzeczamy, że rodzinna dysfunkcja miała na nas wpływ bądź odrzucamy sam fakt
istnienia dysfunkcji w naszej rodzinie, lub to, że zinternalizowaliśmy jakąkolwiek
destrukcyjną postawę czy zachowanie pochodzące z naszej rodziny. - Swoim zachowaniem staramy się pokazać, że w żaden sposób nie jesteśmy podobni do tych, którzy nas wychowali – ludzi o osobowości zależnej.
(Źródło: „The Complete Picture” – 22 Krajowa Konwencja DDA, Fullerton 2008)
Lista cech DDA
Wygląda na to, że to są cechy, które nas łączą, ponieważ wychowaliśmy się w domu alkoholowym.
- Staliśmy się wyizolowani i pełni lęku wobec ludzi i tych, których uznajemy za autorytety.
- Staliśmy się osobami poszukującymi akceptacji, tracąc w tym procesie własną tożsamość.
- Jesteśmy przerażeni gniewem innych i jakąkolwiek osobistą krytyką.
- Staliśmy się alkoholikami lub poślubiliśmy alkoholika, albo mamy oba te problemy równocześnie; lub też znaleźliśmy kogoś o osobowości kompulsywnej, jak np. pracoholik, w celu zaspokojenia naszej niezdrowej potrzeby bycia porzucanym.
- Przeżywamy swoje życie z pozycji ofiary; ta słabość przyciąga nas do osób, z którymi tworzymy relacje przyjacielskie i miłosne.
- Mamy nadmiernie rozwinięte poczucie odpowiedzialności, dlatego łatwiej jest nam troszczyć się o innych, niż o siebie; to pozwala nam nie przyglądać się zbyt dokładnie własnym brakom.
- Czujemy się winni, gdy stając we własnej obronie nie ustępujemy innym.
- Staliśmy się uzależnieni od zdenerwowania (podekscytowania).
- Mylimy miłość z litością, mając tendencję do „kochania” tych, których jest nam żal i których możemy „ratować”.
- Zamroziliśmy nasze uczucia z traumatycznego dzieciństwa oraz straciliśmy zdolność ich przeżywania i wyrażania, ponieważ jest to bardzo bolesne (zaprzeczanie).
- Osądzamy siebie surowo i mamy bardzo niskie poczucie własnej wartości.
- Mamy cechy osobowości zależnej. Przerażeni opuszczeniem, zrobimy wszystko, aby utrzymać związek i nie doświadczyć bolesnych uczuć związanych z porzuceniem, których doświadczyliśmy wychowując się z chorymi ludźmi, zawsze niedostępnymi dla nas emocjonalnie.
- Alkoholizm jest chorobą rodziny, staliśmy się para-alkoholikami (współuzależnionymi),
przejmując cechy tej choroby, nawet jeśli sami nie używaliśmy alkoholu. - Para-alkoholicy (współuzależnieni) reagują zamiast działać.